Ταξικός και πολιτικός αγώνας

Ταξικός και πολιτικός αγώνας

Η πολιτική δράση των σοσιαλδημοκρατών συνίσταται στο να συμβάλλουν στην ανάπτυξη και στην οργάνωση του εργατικού κινήματος της Ρωσίας, να το βγάλουν απ τη σημερινή φάση των σκόρπιων, χωρίς καθοδηγητική ιδέα, αποπειρών διαμαρτυρίας, «ταραχών» και απεργιών και να το μετατρέψουν σε οργανωμένη πάλη ολόκληρης της ρωσικής εργατικής τάξης, που θα στρέφεται ενάντια στο αστικό καθεστώς και θ αποβλέπει στην απαλλοτρίωση των απαλλοτριωτών, στην εξάλειψη των κοινωνικών θεσμών που στηρίζονται στην καταπίεση του εργαζόμενου.

(Λένιν, τ. 1, «Τι είναι οι φίλοι του λαού»).

Όταν οι εργάτες ενός ορισμένου εργοστασίου, ενός ορισμένου επαγγέλματος, αρχίζουν να παλαίβουν ενάντια στο αφεντικό τους ή ενάντια στα αφεντικά τους, είναι άραγε αυτό ταξική πάλη; Όχι, αυτό δεν είναι παρά αδύνατες εμβρυακές εκδηλώσεις της.

Η πάλη των εργατών τότε μόνο γίνεται ταξική πάλη, όταν όλοι οι πρωτοπόροι εκπρόσωποι ολόκληρης της εργατικής τάξης όλης της χώρας, συναισθανθούν ότι αποτελούν μια ενιαία εργατική τάξη κι αρχίζουν να παλαίβουν όχι ενάντια στα χωριστά αφεντικά, αλλά ενάντια σ ολόκληρη την τάξη των κεφαλαιοκρατών κι ενάντια στην κυβέρνηση που υποστηρίζει την τάξη αυτή.

Μόνο όταν ο κάθε εργάτης συναισθανθεί ότι αποτελεί μέρος όλης της εργατικής τάξης, όταν μέσα στους καθημερινούς μικροαγώνες του ενάντια στα χωριστά αφεντικά και στους χωριστούς κρατικούς λειτουργούς βλέπει την πάλη ενάντια σ όλη την αστική τάξη κι ενάντια σ όλη την κυβέρνηση, μόνο τότε η πάλη του γίνεται πάλη ταξική.

«Κάθε ταξική πάλη είναι πάλη πολιτική», αυτά τα περίφημα λόγια του Μάρξ δεν θα ήταν σωστό να τα καταλαβαίνουμε με την έννοια ότι κάθε πάλη των εργατών ενάντια στα αφεντικά τους είναι πάντοτε πάλη πολιτική. Πρέπει να τα καταλαβαίνουμε με την έννοια: η πάλη των εργατών ενάντια στους κεφαλαιοκράτες γίνεται κατ ανάγκη πάλη πολιτική, ανάλογα με το βαθμό που η πάλη αυτή γίνεται ταξική πάλη.

(Λένιν, τ. 4, «Το άμεσο καθήκον μας»).